Spopielona Ziemia

Przyszedł, powoli, ciągnąc łapę za łapą. Stawiał je delikatnie na ziemi, w ogóle się nie spiesząc, i sprawdzając, czy na coś nie nadepnie. Ogon, bujał się lekko z boku na bok, w rytm jego powolności. Nie. Nie bawi się w slow-mo. Było mu ciężko.
Targał na plecach tego przeklę.... znaczy, swojego ukochanego przyjaciela, Foxa.
Rozejrzał się. Smutno. Ubogo. Ale jemu to pasuje. Zostawi tutaj tego Aussiego na pastwę kruków i sobie pójdzie, o!
Dobra. Nie jest aż tak okrutny. Ptaki by się jeszcze potruły i dopiero by kłopotu narobił.
Zatrzymał się. Ponownie omiótł spojrzeniem otoczenie. Tutaj może być. Zresztą, ten kawałek ziemi nie różni się wiele od tej kolejnej części.
Ugiął lekko lewą, przednią łapę. Podskoczył... chociaż to bardziej wyglądało jakby dostał drgawek, które trwały kilka sekund. Ale dopiął swego. Wszystko to razem wzięte spowodowało upadek Foxa na glebę.
Przysiadł tuż obok niego.
- Wstawaj - dźgnął go pazurem w nos. A potem znowu. I jeszcze raz. I kolejny.

Po uderzeniu całym ciałem w glebę, pies jęknął przeciągle, nie spodziewając się nagłego spotkania ziemia-Fox. Z widoczną niechęcią otworzył oczy, zezując na swój biedny, molestowany przez jakiegoś potwora, nos.
- Wiesz, ta część pyska przyda mi się w życiu, więc mógłbyś zaprzestać tych tortur? - burknął, starając się jedną ze swoich łap odtrącić dźgającego go psa. Z obawy, że Mike nie przestanie, podniósł się w końcu, siadając z mało zadowoloną miną na pysku, ziewając przy tym cicho.
- Mówiłem ci kiedyś, że jesteś okrutny? - przekręcił łeb w bok, uśmiechając się przy tym lekko. Zapomnijmy o fakcie, że Mike przyniósł go w to... urocze miejsce. Fox musiał przypomnieć przyjacielowi co o nim myśli, choć nie zawsze było to prawdą, przynajmniej raz dziennie.
Po dojściu do wniosku, że jako-tako się obudził, sam dźgnął Mike'a w nos, szczerząc przy tym kły w uśmiechu.
- Oko za oko, nos za nos - wytknął koniuszek języka, po czym zakrył jedną łapą swój własny nos, w razie gdyby Mike postanowił mu oddać... za oddanie.

- Tobie? Nos? Po co? Co twoje, to moje. Co moje, to wara. Dlatego twój nos, to mój nos. I mogę sobie z nim robić co mi się żywnie podoba - powiedział, patrząc na psa z wyższością. Chciał dalej go dźgać, ale Fox zmienił położenie pyska - czytaj, usiadł - więc jego pazur przeleciał gdzieś obok, przecinając powietrze.
Mike prychnął coś pod swoim własnym, osobistym nosem.
- Okrutny? - Tak. Coś go wzięło na zaczynanie wszystkiego pytaniem. - Miło mi, Mike jestem - dodał od razu, szczerząc się. Tak, trafiliście. Dalej z wyższością. Do tego doszła pewność siebie i coś jakby przebiegłość...
Zezował na punkt, na końcu pyska, zwany potocznie nosem.
Ach. Fox ukrył swój nos... znaczy... to jest praktycznie nos Mike'a. Tylko w teorii należy on do Liska.
A więc dźg go w ten wystający odrobinę język. Pazurem. Póki co...

Skrzywił się nieznacznie, słysząc słowa przyjaciela. Co twoje, to moje. Co moje, to wara, pff! Fox już miał zamiar przedrzeźniać psa, jednak nie zapominajmy, że Mike jest nieobliczalny. Jeszcze mu za to coś zrobi i co? Fox jest niezwykle delikatnym stworzeniem, gdyby się nie rozpadł, to zwyczajnie by się załamał. W końcu Mike zna go zbyt dobrze, aby nie użyć swojej wiedzy z jakiś zły i okrutny sposób. A tak, zło wcielone.
- Tyyy, niedobry ty! Mama ci nie mówiła, że trzeba się dzielić? - udał zranionego, choć nie trudno było dostrzec figlarny błysk w oku, oraz drgające lekko wargi.
Fox, po poczuciu dziwnego dotyku na języku, spróbował zrobić zeza tak, aby zobaczyć co go dźgnęło tym razem. Niestety, kiedy ma się pysk, oraz zasłaniający wszystko nos, nawet tak pozornie prosta czynność jest nie lada wyzwaniem.

- Dzielić? - powtórzył. Znów pytaniem. Ogromne zaskoczenie malowało się na jego pysku. - Znaczy... dzielić? - dodał po chwili. Zdziwienie jeszcze bardziej się powiększyło. O ile to było oczywiście możliwe. Brwi były lata świetlne od oczu, aż tak bardzo je otworzył przez to wszystko.
Po dłuższej chwili to wszystko minęło i zmieniło na zamyślenie. Spojrzał w dal.
- Nieee... znaczy.... Tak... Albo nie... - mówił. W jego oczach było widać, że się zastanawia. Jednak bardziej widniał błysk rozbawienia. Owszem, drażnił się. Ta dziwna gadka, ze zmianą zdania, była tylko na pokaz. Ot tak, bo uważał, że to tylko bardziej rozwinie ich rozmowę.
- Tobą też mam się dzielić? - spytał w końcu, przekręcając głowę w stronę Foxa i patrząc wprost na niego. Teraz pytał już bardziej na poważnie. Z nutą... zazdrości w głosie? Tak, już na zapas był o kogoś zazdrosny. Nawet jeżeli nie ma o kogo... to zawsze może powiedzieć, że o samego siebie, o! Jest to strasznie idiotyczne, ale jakiś powód jest...

- Dzielić, dzielić! Znasz definicję dzielenia się, nie? Bo ja nie... Znaczy tak, ale nie wyrecytuję ładnie - uśmiechnął się niezręcznie, jakby właśnie wyjawił swój najbardziej skryty sekret. Pies nie znający książkowej definicji słowa, skandal! Bo... Od kiedy to on czyta?
Machając leniwie ogonem na boki, wsłuchiwał się w odpowiedź Mike'a. Jego słowa były tak głębokie, że Fox prawie zrozumiał o co psu chodzi. Nie chciał jednak drążyć tematu, bo przecież Mike powiedział, że tak ale nie, prawda? Tak-ale-też-nie odpowiedzi były dobrze znane i kochanego, a nawet ciągnęły za sobą długą, lekko niezręczną, ale pełną wyjaśnień rozmowę, na koniec której i tak i tak nikt nie dowiaduje się niczego. O.
- Mną? - uniósł jedną brew ku niebu, zaprzestając machania ogonem. Przez chwilę zastanawiał się nad odpowiedzią, widocznie wysilając się przy tym. W końcu uśmiechnął się szeroko, znów przechylając lekko łeb w bok.
- A co? Nie wiesz? Już od dawna się mną dzielisz! W końcu znalazłem miłość swojego życia, czy też kochankę, zwał jak zwał... A może to był kochanek? Oboje? W końcu tak łatwo jest mnie pokochać, a ty wiesz, że ze mnie niezdecydowane stworzenie - uśmiech poszerzył się nieco. Czy Fox się wygłupiał? Trudno by się zdziwić, gdyby nawet i on nie znał odpowiedzi na to pytanie.

Oni w ogóle wiedzą, co to są książki? [Wybacz, musiałam ]
Och, i jego przyjaciel nie podwziął gadanki o... o czym to było? A! Czy Mike wie co to znaczy dzielić, tak, nie, tak, albo może nie i tak dalej... Albo i nie dalej. Jak komu bardziej pasuje. Racją jest, że taka rozmowa do niczego nie doprowadza... ale można sobie potakować. Albo ponienować. A to przecież takie twórcze zajęcie!
- Uważaj, bo ci się mózg przegrzeje - powiedział, kiedy zauważył jak bardzo Fox wysila się nad odpowiedzią. No, a go przed tym przestrzegł, bo nie chce żeby jego ukochany Lisek miał papkę w głowie. Chociaż... on już tego tam nie ma?
Mike machał ogonem. Delikatnie, ale jednak. Do czasu. Do kiedy Fox przyznał się, że go... zdradza. Border przekrzywił głowę w jedną stronę, z wyraźna irytacją w oczach.
- Nie wiem? - spytał. Choć raczej stwierdził. Jego głos był piekielnie zimny.

- Tak, tak - pokiwał łbem powoli, zamykając przy tym ślepia. Bo przecież tak to wygląda bardziej dramatycznie. Oczywiście nie zapomniał o długiej pauzie, którą zakończył westchnięciem.
Drama queen and her best performence.
- Moja kochanka... - zastanowił się chwilę, po czym pokręcił pyskiem - Mój kochanek - spróbował jeszcze raz, zmieniając płeć osoby o której mówił - spotyka się ze mną często... Nawet bardzo często! - uśmiechnął się znowu. Oczywiście pominął fakt, że jest z psem niemalże 24/7 przez co "częste" spotykanie się z tym jego kochankiem byłoby co najmniej trudne.
- I nie jest on taki zimny i okrutny jak ty. Ba, nawet raz mi nosa nie zmolestował! Tak, tak, najleeeepszy kochanek świata! - przy przeciągniętym "najlepszy", podniósł łapy w górę, aby zaraz znów postawić je na ziemi. W duchu doszedł do wniosku, że testowanie reakcji Mike'a jest okrutnie dobrą zabawą.

Oj tak, Fox potrafił grać. I to naprawdę dobrze.
Ale najlepsze jest to, że Mike wie, że to teatr. Za długo się znają, aby nie mógł powiedzieć, kiedy Fox mówi o wyimaginowanych kochankach. A do przedstawienia trzeba dwojga... tak jak do wielu innych rzeczy trzeba więcej niż jednej osoby. Więc też będzie w tym uczestniczyć. Albo chociaż spróbuje, bo najlepszym aktorem to on nie jest.
Sierść na karku zjeżyła mu się. Warknął coś pod nosem, kiedy Lisek zachwalał to swojego cudownego gorącego nieokrutnika.
Pfyfnął coś pod nosem, cicho, ledwie słyszalnie i całkowicie nie do zrozumienia. On sam nie wie co to w ogóle miało być.
Podniósł się. A potem usiadł. I znów tyłek do góry. I po chwili ponownie jego cztery litery dotykały ziemi.
W końcu położył się, układając głowę na łapach przyjaciela.
- Nie zostawiaj mnie - powiedział.
To już grą nie było. Bo naprawdę tego nie chciał.

Przedstawienie to mogło trwać w nieskończoność, albo przynajmniej dopóki Fox by się nie znudził. Ale, oczywiście, Mike musiał wszystko zniszczyć, jakby nigdy nic. A czy Fox już nie wspominał przypadkiem, że Mike jest okrutny?
Chciał dalej torturować przyjaciela, dalej przechwalać się nieistniejącymi kochankami, dalej testować swoją własną wyobraźnię, oraz nerwy drugiego psa. Niestety, test Mike'a się skończył. Oblał go.
Uśmiech zmył się powoli. Został jednak szybko zastąpiony niezręcznym wykrzywieniem warg. Przez chwilę lub dwie Fox nie wiedział co zrobić, co powiedzieć. Posunął się trochę za daleko, jak zwykle z resztą, a teraz musiał za to przeprosić. Nienawidził przeprosin.
- Kretyn... - burknął w końcu, patrząc gdzieś w bok. Ogon zaszurał po ziemi, a naburmuszony pies kontynuował wyzywanie przyjaciela, warcząc kolejne obelgi pod nosem.

Mike uśmiechnął się w duchu. Nie całkiem o to mu chodziło, ale reakcja towarzysza też mu odpowiadała. Wzbudzanie poczucia winy w Foxie, to coś, co Mike lubi robić. I co, jak teraz wiać, całkiem dobrze mu wychodzi.
Ale będzie musiał się odpłacić. Też zmyśli ukochanego, albo coś. Raczej na takiego prawdziwego go nie stać... tudzież aż tak wredny i chamski nie jest.
- Też cię kocham - powiedział, w odpowiedzi na słowo Liska. Konkretniej była to obelga w kierunku jego osoby, ale czego to się nie wybacza najlepszym przyjaciołom?
Podniósł się szybko, równie prędko cmoknął psa w nos, uśmiechając się ciepło. Następnie znów uwalił mu się na łapach, przyjmując nieco wygodniejszą pozycję.
Zasnął, snem kamiennym, tak szybko, aby aussie nie zdążył mu w tym przeszkodzić.